toch woensdag

Ok ik heb er nog een dag bijgekregen, dus ik ga woensdag mijn laatste dag hebben. En waarschijnlijk verhuis ik dan Zaterdags, maar dat is nog even te bekijken. Donderdag ben ik uitgenodigd voor eten bij ka-rin, dus dan hoef ik niet zelf te koken, hoe goed ka-rin kookt weet ik echter niet. Wordt afwachten. Verder is de nieuwe stagiare, een gigantische duitser, die ook beetje Nederlands spreekt, daar hij naast de Nederlandse grens woont. Alleen hij en zijn ouders waren pas du tout tevreden over de kamer. Maargoed, niet mijn probleem, je kunt er over zeuren, maar uiteindelijk moet je het ook accepteren.

Anyway, nog even een vertaling:

"Nice, dat is altijd een vreselijke chaos, zeker 's ochtends, dan is er nog meer chaos, en er waren dus werkzaamheden bij het spoor, dus meer mensen in de auto, en nouja, meer chaos dus!! En daar bovenop sneeuwde het ook nog, ik heb er vijf uur over gedaan de binnenstad van Nice uit te komen." - le comptable

een datum

uiteindelijk is alles weer goed in het hotel op zich. Mijn laatste werkdag is donderdag(dus dat is 2 of 3 maart ofzo) en dan ga ik waarschijnlijk die zondag naar aix, op naar de zon, ook al sneeuwt het daar nu(zoals hier gister)

onze comptable(hoofd boekhouding) die uit nice kwam gister:

Nice, ça c'est toujours un bordel, puis c'est le matin, donc plus de bordel, puis des travaux sur la train, eh be, plus de bordel!! puis, la neige, j'ai passé cinq heures en train de sortir Nice.

PArijs was minder erg. Maartoch.

En als alles goed gaat de laatste keer vanuit...Parijs

als alles niet goed gaat ben ik hier echter nog twee weken en dat zie ik helemaal niet zitten. Maar eerst: een klein verslagje van mijn kleine vakantie naar het kleine Tours. Wat op zich niet heel klein was. Het dorpje waar ik verbleef echter wel. Dinsdagmiddag om 1 uur kwam ik aan in Tours, daar werd ik opgewacht door iemand die mij Tours zou showen en vervolgens mij op de bus zou zetten richting waar ik zou verblijven. Die iemand was een van de drie personen die ik deze zomer in Parijs heb ontmoet en die dus in Tours wonen en vakantie hadden. Alleen had ik veel te veel bagage mee en dus een zware tas. Geen kluisjes op het station, dus dan maar bij haar vriendje dumpen, die het dichtst bij woonde. Daar aangekomen was hij niet thuis maar in het café. De tas bleef zwaar en scheen me zelfs zwaarder te worden. Uiteindelijk de tas in het cafe achtergelaten (minicafé waar ze de eigenaar kenden). Tours bekeken, echt een hele mooie stad met een middeleeuws centrum. Dus als je in de buurt bent, neem er even een dagje voor. Rond half zes werd ik op de bus gezet en zei mijn gids gedag (die zou ik niet weerzien die week, zonde). 40 minuten later stap ik de bus uit in een echt middle-of-nowhere, er stappen op zich ook maar twee mensen uit, waarvan ik er dus een was. Het was koud en nat, zonder beschutting, en er waren ook geen vrienden die je op staan te wachten. Mobiel bereik had ik, maar ik vond het zonde dat ik de voicemail kreeg. Sta je dan op 20 KM buiten Tours in de regen zonder bus, niemand te kennen. Juist toen ik het allemaal op wilde geven werd ik in het Frans aangesproken. Of ik Ate was, de Nederlandse vriend van Ama en Sabrina. Nouja ik was dus niet de enige die niet wist waar ik heen moest, over de telefoon werd uitgelegd dat we de weg moesten volgen. Na enkele minuten komen we een jongetje tegen en om even te controleren vragen we de weg. Nee, toch de andere kant op de weg volgen. 20 minuten later zien we Sabrina de hoek om komen en zijn we gered uit ons lijden (ach het was best gezellig, maar Franse dorpjes zijn zo grauw en grijs). Eenmaal binnen in het huisje hadden we het weer warm en werd ik bedolven met complimenten over mijn Frans, ze herinnerden maar al te goed hoe slecht ik het sprak toen ik ze voor het eerst was tegen gekomen.

Op die plek verbleef ik tot zaterdagochtend. In de tussentijd heel veel gelachen, heel niets gedaan, heel veel Frans gepraat, heel goede Franse muziek geluisterd en heel veel gelezen. Een paar dagen lang complete rust en stilte, wat een heel welkome afwisseling is als je een langere tijd in Parijs verblijft. Al snel werd duidelijk echter dat met Amelia in een huis verblijven niet geheel stil is. En ook niet zonder frustraties van de kant van Sabrina en mij. Vooral met koken moesten we ons inhouden om niet het scherpe mes waarmee ze in de pan met antiaanbaklaag stond te prikken af te pakken en haar de spatel die naast de pan lag aan te geven. Ook was het op de grond goed te zien waar Amelia had gekookt: er verdween veel gerookte zalm, appel, zout, creme fraiche, etc. naar de grond. Sabrina was het tegenovergestelde: compleet maniak en opruimerig. Waardoor het niet een te grote bende werd. Na anderhalve dag begaf de hoofdverwarming en het warme water het en waren we aangewezen op de open haard en kleine radiators. Ook haren wassen met koud water bleef een feest. Gelukkig deed het warme water het weer vrijdagochtend, dus helemaal terrible was het ook niet. Vrijdagavond was er een feestje. Een dozijn vrienden kwam opdagen met gitaren, viool, sax, djembé en accordeon, wat een heel goede sfeer gaf. Ook het feit dat Fransen in mijn opinie redelijk snel te veel hebben gedronken hielp mee. Een gezellige avond en om drie uur naar bed. Om 8 uur ging mijn wekker omdat ik de bus van 9:40 wilde halen. Snel douchen, ontbijten, klein beetje opruimen, Ama en Sabrina wakker maken om doei te zetten en 20 minuten naar de bus lopen. Koud, winderig, hagel, regen. En geen bus. Die reed namelijk wel in de vakanties, wel in het weekend, maar niet in het weekend van de vakantie, of nou ja, hij reed wel, maar niet langs dit dorp. Terug in het huisje kreeg ik nogmaals een ontbijt (dit keer met koffie) en vroeg Ama zich af waarom mijn tas ingepakt klaar stond. Het was niet helemaal doorgekomen dat ik weg zou gaan. Om 11:20 de bus gepakt. Om 11:50 in Tours, Thalys van 12:09 en om 15:00 klaar op het werk. Godzijdank was het rustig.

Oftewel, ik heb een ongelooflijk leuke paar dagen gehad, en ik had compleet geen zin om terug te gaan naar Parijs, in de verste verte niet. Maargoed het moest.

Vrijdagochtend was ik opgebeld door de stichting die mijn werk en logement regelt dat mijn vervanging er over een week kon zijn. In mijn oren klonk dit alsof ik over een week weg kon naar mijn nieuwe stageplek in Aix-En-Provence. Maandag op het werk aangekomen kom ik een extreem onbeleefd en beledigend briefje tegen van het hoofd van het ontbijt (en dus van de keuken) waar geen normale onderbouwing voor te vinden was. Ik werd beschuldigd van niet opletten (ok het papier in de seminariumzaal was niet vervangen, maar ik had de andere stagiaire de dag ervoor de zaal laten voorbereiden, en daar die ook al weer twee maanden bij ons werkt zou die dat toch moeten kunnen en zou het niet nodig moeten zijn dat ik alles van hem controleer) en dat ik niet naar mijn chef in de avond zou luisteren (wat ik ALTIJD doe, ook al ben ik het helemaal niet met hem eens). Dit naast mij neergelegd, word ik bij mijn manager geroepen die mij meedeelt dat de volgende stagiaire maandag komt, en dat ik nog minimaal een week met hem werk. Waar geen reden voor is, aangezien de andere stagiaire die er al is hem evengoed alles kan bijbrengen, behalve dat dat iets lastiger wordt met het rooster. De manager zeg ik dat ik graag maandag in Aix zou willen zijn en dat ik meende dat dit ook verwacht werd vanuit Aix. Hij zou met de stichting bellen. Vervolgens verteld hij me dat hij verwacht dat het seminarie voor donderdag die avond nog wordt voorbereid, wat betekent dat ik tussen 3 en 8 non-stop heb gewerkt terwijl het restaurant ook vanaf 7 uur open is wat betekent dat ik daar eigenlijk hoor te zijn. Ik vind dit alles ronduit belachelijk. Aangezien er geen reden voor is dat ik het vandaag niet af had kunnen maken. Oftewel, ik heb nu al helemaal geen zin meer om nog ook maar tot donderdag te blijven werken. Maar ik heb zo meteen een gesprek bij de stichting en ik zie daarna wel verder. Als die mij vragen toch te blijven werken nog 2 week doe ik dat, maar ze kunnen verwachten dat ik bij Activity International in Groningen een negatieve reactie ten opzichte van Holiday Inn Paris Montparnasse achterlaat.

Dit gezegd zie ik zo meteen wel verder. Ik hoop dat alles goed komt en mensen niet stug blijven doorzeuren. De eerste week van januari heb ik duidelijk gemaakt dat ik wilde vertekken en ik ben er nu nog steeds, dat geeft mij het idee dat ik ze al heel ruim de tijd geef, aangezien voor een positie als waarin ik werk een opzegtermijn van 4 weken mij al ruim lijkt.

Verder gaat alles goed, mijn collega's die ik tof vind blijven tof, ik heb al een etentje bij Karin aangeboden gekregen, ik ga met Manfredo en Karin schaatsen, en Marie was van plan een afscheidscake te bakken. Met hun heb ik wel mazzel.

Nu maar hopen dat ik snel weg kan.

Groetjes, Ate

het onweert

het is waar, de eerste keer dat het hier onweert volgens mij. Als ik zometeen op het hotel aankom zal mijn haar lekker pluizig eruit zien. Maar de manager is er niet, dus no biggy.

Verder ga ik Dinsdagochtend naar Tours. dat jullie het even wetten.

Groetjes, Ate

eh be, voila

Ik ben niet geslaagd, maar van de klas die het gedaan had, dat zijn iets van zes personen, is er maar een geslaagd, en die had ook nog es priveles. En ik had het niet het slechtst gedaan(ok ook niet het best, maar een mooie tweede plaats van de niet geslaagden). Jammer.

Verder is er niet veel gebeurt, behalve dat ik tegen planning in gewerkt heb gister, normaal doe ik dat niet. Maar er is een kans dat ik volgende week naar tours ga om enkele francaises die ik de vakantie heb ontmoet met loic femke en sarit te bezoeken, alleen zijn ze volgens mij niet zo goed in opschieten en terugmailen. OFtewel, ze werken met die hier zo altijd voelbare franse slag.

Verder heb ik een stageplek in een ****hotel in cannes afgewezen. Daar zou ik enkel ontbijt doen, en ik wil nu gewoon receptie gaan doen. Was dat neit het punt geweest had ik het zeker gedaan.

Anyway, ciao

lichtelijk vermoeid

Na een week met redelijk wat dingen gedaan. Allereerst, ik weet nog niet wanneer ik weg kan. Dus dat wachten we af. Verder....
Afgelopen zaterdag ochtend heb ik het Toelatings Examen van de Sorbonne gemaakt. Zou ik in dit examen slagen, dan moet ik nog een mondeling doen, en als ik daarin ook slaag, zou ik aan de Sorbonne(oudste universiteit van Parijs) mogen studeren. Alleen het was niet makkelijk, het was een examen van vier uur, opgedeeld in twee stukken van twee uur(logisch nietwaar?). Het eerste stuk bestond ook weer uit drie delen, daarvan het eerste was het tekstbegrip. We kregen een tekst van een halve pagina in normaal frans, niet moeilijk, niet makkelijk. Daar moesten we, in goede franse volzinnen dus, een samenvatting van 50 woorden van maken. Verder moesten ze bepaalde uitdrukkingen of woorden in het frans uitleggen. Dit viel allemaal nog wel mee. Daarna kwam een deel grammaticaal, wat ik het moeilijkst vond, waarin we bijvoorbeeld zinsdelen moesten uitleggen ofzo. Vervolgens moesten we nog een tekst schrijven van 25 regels, met de gegeven tekst als basis. Redelijk pittig, maar het was goed te doen in twee uur.

Pauze, drie koffie(het was op dat moment half elf), en de zaal weer in.

Hier kregen we een extract uit "Boule de suif" van Guy de Maupassant, dit is een bekend Frans boek uit de 19de eeuw. Daarover moesten we enkele vragen maken, in de trant van "geef aan in welke opzichten de eerste twee alineas overeenkomen en waarom de schrijver dit zo gedaan heeft. 12-15 regels" of "Leg uit hoe de verschillen tussen deze alineas worden versterkt door het gebruik van werkwoordstijden, bijvoeglijke naamwoorden, euphorismes, en vergelijkingen. 12-15 regels".
Op zich was dit nog best te doen, behalve dat je dat dan in het frans moet doen, correct frans dus ook als het even kan. Ik denk dat ik wel geslaagd ben, maar ik zou er niet van opkijken als het niet zo was. Het probleem was vooral dat je op drie dingen moeten letten, je antwoord, je frans, en of je dat goed spelt. Ik denk dat ik kan zeggen dat ik nu wel aardig frans spreek, maar het punt is, dat ik het zo goed als nooit opschrijf. En aangezien spelling nooit mijn beste punt was, is het reeel om het ergste te vrezen ten opzichte van spelfouten.
Wel was best tof om dit examen te krijgen in het gebouw van de Sorbonne, toch een van de bekenste universiteiten ter wereld(hoewel zeker niet een van de beste). Door de gangen lopend kom je gewoon bijvoorbeeld originele werken van Matisse tegen, daar kan de Griekse urn die in het Praedinius staat niet tegenop. Ook de zaal zelf(het lokaal voor de studie Grieks, er stonden nog wat woorden op het bord die niet volkomen waren weggeveegd...heel rustgevend voor me :p)was aardig, het was nog een echt theather, waar elke rij dus hoger zit dan die ervoor. Krappe houten bankjes en nog krappere tafeltjes(een a4 past er in de diepte voor de helft op), wel zouden dezen waarschijnlijk voor antiek doorgaan bij ons. En tot slot nog twee leraren die totaal NIET zitten opletten, maar wel erg sympathiek waren.

Al slaag ik niet, toch leuk om meegemaakt te hebben. Als ik wel slaag met dit schriftelijke deel, maak ik me compleet niet meer druk voor het mondelinge.

Een tijd terug heb ik ook een ander examen gedaan, daar kreeg ik vrijdag de uitslag van terug, en met die uitslag kan ik erg tevreden zijn, ik zat met twee onderdelen, twee niveaus boven minimale toetreding tot universiteit niveau, en met de laatste een niveau erboven. Dat steek ik dus gewoon al in mijn sak.

In de tussentijd(of eigenlijk ervoor) heb ik enkele Amerikaanse chinezen die op uitwisseling zijn in Lyon leren kennen. En dus moet ik in de toekomst nog een keer die kant op. Verder heb ik uit de richting van Tours ook een uitnodiging gekregen om snel langs te komen. Ik hoop dat het mogelijk zak zijn een week vakantie te nemen tussen Parijs en Aix-en-Provence, dan zou ik er misschien heen kunnen, zo niet dan probeer ik volgende week 4 dagen vrij te krijgen om even naar Tours te gaan. Maar of het lukt is heel erg de vraag.

Graag zou ik even naar huis komen, maar dat zit er niet in. Wel, als iemand ook maar enige zin heeft, is diegene van harte welkom om langs te komen, en met het geld regelen we wel. Ik vind het gewoon heel leuk wat mensen te zien, niet persee omdat ik eenzaam ben, dat kan ik me de laatste tijd niet meer noemen, maar, nouja goed. Je begrijpt het vast wel.

Hier in Parijs kom je verdomd weinig fransen tegen, maar andere culturen staan wel dichterbij. Ik heb zo bijvoorbeeld vanochtend op zijn chinees ontbeten in de volkswijk Belleville, hoewel ik dit niet verwacht te herhalen, aangezien het niet honderd procent het ontbijt van mijn keuze is, is het toch leuk om mee te maken. Wel ben ik helemaal overtuigd van de Japanse keuken, in de chinese keuken wordt teveel gereduceerd tot een onherkenbare massa.

Tot slot verwacht ik de 14de wel wat kaartjes natuurlijk, dus leg ze alvast klaar.

Liefs, Ate
P.S. loic, was je nou met carnaval in Rio?

eindelijk weer

Aan de ene kant is er weinig veranderd, maar toch ook wel wat. Ik zit nog steeds in Parijs, en verwacht dat ook nog wel een paar weken te blijven doen. Leventje gaat gewoon door en alles. Zaterdag heb ik een examen van de sorbonne dat ik niet ga halen. En verder is weinig bijzonders.
Wel weet ik meer over wat er binnenkort zal gebeuren met mijn woon en werk omstandigheden. Zoals ik al besloten had verdwijn ik binnenkort naar het zuiden om daar mijn leven weer op te pikken in Aix-En-Provence. Zie hier waar het ligt, kijk vlak boven Marseille. Daar zal ik na aankomst in totaal drie maanden blijven. Dat is het plan, van die drie maanden zal ik één maand doorbrengen in het restaurant, en twee maanden achter de receptie. Dat klinkt dus prima. Het hotel waar ik zal gaan werken is het Holiday Inn Garden Court Aix-En-Provence. Wel weer een Holiday Inn, maar dat is opzich niet zo erg. Dit hotel is wat groter(90 kamers en vier suites tegenover 60 en geen suites), en beter voorzien(twee restaurants, een echte bar, en een klein zwembad). Mijn logement zal ik delen met andere stagiares, dat is niet perfect, maar waarschijnlijk is het sowieso wat groter dan mijn kamertje in Parijs.
Bijna alles is rond, onder perfecte omstandigheden zou ik Zeven Februari er heenkunnen, ware het niet dat ik hier moet wachten totdat er een stagiare me komt vervangen, dat wilden ze bij mijn hotel graag, en dat lijkt me ook heel redelijk, aangezien het hotel gewoon dacht tot voorkort dat ik tot Juni bleef, ik kan al zonder enige probleem eerder weg, en dan kan ik ook best even wachten tot er iemand me komt verplaatsen.
De verhuizing naar Aix wordt nog wel even lastig, maar hoe ik dat oplos merk ik vanzelf. Uiteraard is iedereen ook welkom me in Aix-En-Provence op te komen zoeken, maar aangezien het gewoon VRESELIJK ver van Nederland afligt(het ligt 1000 KM onder Parijs) verwacht ik het niet direct.
Van mijn hotel in Parijs ben ik wel zat zo zo onderhand, en mijn logement hecht ik me ook niet echt aan. Wel zal het jammer zijn toch die paar vrienden die ik hier heb achter te laten, hartbrekend zal het echter ook echt niet zijn. En ik verwacht echt nog wel es in Parijs terug te komen.
Wat ik volgend jaar ga doen is me nog niet helemaal duidelijk. Politicologie trekt me op het moment het meest, maar dat is enkel in Leiden, Amsterdam, en Nijmegen te doen. Leiden ga ik gewoon niet heen, dat lijkt me duidelijk. Amsterdam alleen als ik zonder moeite daar een mooie kamer krijg, dus dat kunnen we ook wel afstrepen. En of ik echt graag naar Nijmegen wil weet ik ook niet. Dus dat ik ga ik fijn bekijken als ik terug ben in Groningen.

Verder heb ik op het moment niet heel veel zinnigs te melden. Ik wil alleen mijn vrienden in Nieuw Zeeland en Zuid Amerika(Loic, waar zit je nu?) even succes wensen, zo ver van huis. Verder moet ik Eva even feliciteren met haar nieuwe kamer en wil ik zeggen dat ik hoop dat Imktje het goed bevalt weer terug thuis te zijn.

Ciao
Ate